Historia szkoły
- Utworzono: sobota, 21, wrzesień 2013 14:14
Ogólny spis ludności przeprowadzony 1 grudnia 1871 roku wykazał, że na terenie powiatu opolskiego ponad 25% ludności nie umaiło ani czytać, ani pisać. W szkołach uczono przede wszystkim religii, podstaw języka niemieckiego, rachunków, śpiewu i gry na organach. Do początku XIX wieku szkolnictwo oparte było na szkolnictwie parafialnym, a w szkołach podstawowych ograniczano się wyłącznie do nauki religii oraz czytania i pisania. Gosławice należały wtedy do parafii opolskiej i część dzieci uczęszczała do szkoły parafialnej, która znajdowała się w Opolu.
W 1801 roku kiedy to weszła w życie ustawa o zakładaniu szkół rządowych, utworzono między innymi szkołę w Gosławicach. Wprowadzono wtedy obowiązek posyłania dzieci do szkół. W 1867 roku do szkoły w Gosławicach uczęszczało 151 dzieci. Była to szkoła jednoklasowa. Najwięcej uwagi poświęcano religii, podstawową karą dla ucznia była kara cielesna. Do 1872 roku uczniowie szkoły w Gosławicach pobierali naukę tylko w języku polskim. Od 1873 roku do wszystkich urzędów i szkół został wprowadzony język niemiecki. 7 lipca 1923 roku Polacy z Gosławic wystąpili do władz niemieckich z wnioskiem otwarcie polskiej szkoły. Obowiązkiem szkolnym objętych było wówczas 285 dzieci, do polskiej szkoły zgłoszono wówczas 82 dzieci. Władze niemieckie wydały zgodę i na otwarcie szkoły mniejszościowej w 1925 r i skierowały do pracy niemieckiego nauczyciela w nazwisku Wunschlik. Oficjalne otwarcie szkoły nastąpiło 1 maja 1925 roku.
Po dojściu Hitlera do władzy (1933) szkoła wychowywała w duchu hitlerowskim. Po 9 maja 1945 przywrócono Opolszczyznę do Polski. Do Gosławic przybyło wtedy kilka rodzin z centralnej Polski, przybyli też pierwsi nauczyciele (z Częstochowy - W i A Wodniak) i szybko zabrali się do organizacji szkoły. Ponieważ budynek szkolny w czasie działań wojennych uległ zniszczeniu dwie pierwsze sale lekcyjne ( klasy I - IV i V - VII) zostały zorganizowane w jednym z mieszkań dla nauczycieli. Zaraz po wojnie uczono głównie podstaw nauki języka polskiego, pisania, czytania i liczenia. Od września 1945 roku szkołą kierował K. Łętkowski. Zatrudniono też dwie następne nauczycielki: B. Umrańską i D. Godzień Obowiązkiem szkolnym objąć należało 314 dzieci. Nauka rozpoczęła się z miesięcznym opóźnieniem, w związku z remontem jednego z budynków. Na lekcje uczęszczało 270 dzieci. Zorganizowano już 5 sal lekcyjnych, wszystkie jednak miały bardzo skromne wyposażenie. Wyremontowany budynek szkolny oddano do użytku 1 września 1949 roku.
Rozbudowy tego budynku dokonano w latach 1980 - 1982. Funkcję dyrektora szkoły w czasie jej rozbudowy pełniła wtedy L. Stępień. Po rozbudowie szkoła przyjęła w swe mury dużą ilość z dzielnicy ZWM. W roku szkolnym 1982 do 18 oddziałów uczęszczało ponad 600 dzieci w tym zdecydowanie więcej z osiedla ZWM. W tym właśnie roku szkolnym i jeszcze w następnym warunki pracy były bardzo trudne. Ze względu na małą ilość pomieszczeń i ich powierzchnię zajęcia odbywały się od 730do 1805. Szkoła prowadziła stołówkę oraz świetlicę. Warunki pracy polepszyły się z chwilą oddania do użytku szkoły na osiedlu ZWM. W roku szkolnym 1984/85 nasza szkoła otrzymała imię gen. Władysława Sikorskiego i sztandar, który ufundował komitet rodzicielski. Funkcję dyrektora szkoły pełniła wtedy pani I. Chalastra. W chwili obecnej funkcję dyrektora szkoły pełni pani Walentyna Lachowicz, a w szkole pracuje 12 nauczycieli którzy uczą 107 dzieci.
